Koprzywnica — pierwsze wzmianki historyczne o osadzie wiążą się ze sprowadzeniem tu cystersów i założeniem opactwa w 1183 roku. W 1241 roku Koprzywnicę zniszczyli Tatarzy. Władysław Łokietek nadał osadzie prawa miejskie, które Koprzywnica utraciła w 1869 roku za udział w powstaniu styczniowym.

Kościół pocysterski pod wezwaniem św. Floriana, wzniesiony w pierwszej połowie trzynastego wieku wraz z klasztorem dla zakonu cystersów, osadzonych tu w 1183 roku. Murowany z ciosu i cegły. Romańskim z gotyckimi i barokowymi przebudowaniami. Trzynawowy z transeptem (nawą poprzeczną) i prostokątnie zamkniętym prezbiterium. Bazylikowy (wszystkie trzy nawy posiadają bezpośrednie oświetlenia – niższe boczne przez okna z jednej strony, wyższa od nich nawa środkowa ma światło z obu stron poprzez okna umieszczone nad dachami naw bocznych). W kościele bogate wyposażenie barokowe, ponadto liczne polichromie najstarsze z XIV wieku.

Klasztor pocysterski — wzniesiony równocześnie z kościołem. Przebudowany i rozszerzony w XV, XVI i XVII wieku. Do dni dzisiejszych z pierwotnego założenia zachowało się jedynie skrzydło wschodnie i to z przebudowanym piętrem. W kondygnacji przyziemia zachował się piękny kapitularz o sklepieniu żebrowym, wspartym na dwu kolumnach o bogatych roślinnych kapitelach. Zworniki sklepienne — dekorowane. Do kapitularza przylega dawny karcer klasztorny z zachowanymi napisami wyskrobanymi na murze.