W Baranowie Sandomierskim znajduje się jeden z najcenniejszych zabytków Polski, renesansowy pałac, wzniesiony na miejscu pierwotnego zamku z 1135 roku. Obecny, buduje dla siebie wojewoda brzeski Andrzej Leszczyński w latach 1579-1602. U schyłku siedemnastego wieku przebudowę skrzydła zachodniego na polecenie ówczesnego właściciela zamku Józefa Lubomirskiego, dokonuje prawdopodobnie architekt Tylman z Gameren (twórca m.in. zamku Krasińskich i kościoła Sakramentek w Warszawie). Pałac kolejno przechodził w ręce Sanguszków, Małachowskich, Potockich, Krasickich i wreszcie Dolańskich. W 1849 roku wyposażenie piętra i wnętrza uległo zniszczeniu w czasie pożaru. W 1898 roku zamek odrestaurowano dodając korytarz w północnym skrzydle i kaplicę na parterze.
Pałac wzniesiony jest na planie prostokąta z czterema basztami na narożach i dziedzińcem arkadowym w środku. Fasada główna z wieżą wjazdową pośrodku zwieńczona attyką. Krużganek arkadowy — otaczający dziedziniec wewnętrzny z trzech stron — dwukondygnacyjny. W dolnej kondygnacji kolumny jońskie wsparte na postumentach zdobionych maszkaronami.
W “sali tronowej” kartusz ze sceną mitologiczną. W baszcie północno-wschodniej dekoracja stiukowa z ok. 1640 roku, dzieło Giovanniego Battisty Falconiego.
Pałac poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Hitlerowcy i Rosjanie dołożyli się do ogółu zniszczeń. Pałac odbudowano po wojnie.